Łysienie męskie androgenne

Łysienie męskie, zwane także androgennym, to trwała utrata włosów. Ten rodzaj łysienia rozpoczyna się od kątów czołowych skroniowych, co prowadzi do powstania zakoli. Następnie obserwuje się przerzedzenie włosów na szczycie głowy, przy czym obszary łysienia poszerzają się stopniowo. W najbardziej zaawansowanych stadiach pozostają jedynie włosy za uszami i w okolicy potylicznej, proces jest z reguły wieloletni, a tempo zależy od predyspozycji osobniczych. W czasie procesu utraty włosów obserwuje się względny przyrost mieszków, które są mniejsze i zlokalizowane bardziej powierzchownie, nie ma cech bliznowacenia, a gruczoły zostają zachowane.

androgenne

W naszej szerokości geograficznej zjawisko to dotyka większość mężczyzn po 40. roku życia, stąd często nie określa się go nawet jako choroby. U łysiejących mężczyzn często w młodszym wieku występował łupież tłusty lub łojotok. Etiopatogeneza androgennego wypadania włosów jest nieznana. Prawdopodobnie decydujący wpływ mają czynniki genetyczne (dziedziczenie autosomalne dominujące). Obok ich dużą rolę odgrywa dihydrotestosteron, który powoduje stymulację meszków włosowych na twarzy i w okolicy narządów płciowych, natomiast hamuje wzrost włosów w obrębie owłosionej skóry głowy. Dlatego właśnie łysienie męskie nazywane jest androgennym. Charakteryzuje się wydłużeniem fazy telogenowej i skracaniem faz anagenowych. Proporcjonalne do procesu nasilenia wypadania włosów obserwuje się wzrost liczby włosów telogenowych, czyli obumierających.

Jeszcze do niedawna nie było możliwości leczenia tej przypadłości, ale obecne na rynek wprowadzane są preparaty stymulujące odrost włosów. Początkowo polecane są szampony przeciwłojotokowe, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne (jak Nizoral). Dobre efekty uzyskuje się stosując minoksydil, lek na nadciśnienie. Podawany był osobom cierpiącym na zaburzenia krążenia i wówczas odkryto, że efektem ubocznym jego stosowania był wzrost włosów (hipertrychoza). Preparat prawdopodobnie rozszerza naczynia krwionośne, co prowadzi do lepszego odżywienia mieszków włosowych. Lek stosuje się dwa razy dziennie w 2% roztworze, odrost włosów rozpoczyna się po kliku miesiącach, a poprawę zauważa się u 20–30% leczonych, przy czym zaprzestanie podaży leku prowadzi do ponownego wypadania włosów. Pewną poprawę obserwuje się przy leczeniu finasterydem, który hamuje 5-alfa-reduktazę i zmniejsza tym samym stężenie dihydrotestosteronu, nie zmieniając stężenia testosteronu. Podaż 1 mg dziennie leku zatrzymuje wypadanie włosów, a po kilku miesiącach zauważa się ich odrost. Leczenie musi być prowadzone stale, bo jego zaprzestanie prowadzi do ponownego łysienia. Objawów ubocznych jest niewiele i wycofują się po odstawieniu leku. Finasteryd jest nieskuteczny u kobiet, a także niewskazany. Niekiedy skutki łysienia próbuje się maskować metodami plastycznymi, czyli przeszczepem włosów, ale jest to metoda żmudna i długotrwała. Polega na przeszczepianiu niewielkich fragmentów skóry pobranych z obwodowych partii ciała, które zawierają mieszki włosowe.

Menu dolne

Nie ma jeszcze komentarzy! Śmiało, bądź pierwsza/y! :)


Musisz mieć włączone javascript, aby wyświetlać komentarze.