Łysienie kiłowe

Kiła jest bakteryjną chorobą przenoszoną drogą kontaktów seksualnych, którą wywołuje krętek blady. To schorzenie znane jest od wielu wieków pod nazwą syfilis. Choroba przechodzi przez kilka stadiów. W pierwszym pojawia się w miejscu wniknięcia patogenu na ciele chorego wrzód twardy (głównie narządy płciowe, okolice odbytu lub jama ustna), po kilku tygodniach dochodzi do wysypki na całym ciele, a nieleczona kiła prowadzi do postaci później, w której bakterie atakują układ nerwowy i sercowo-naczyniowy, a na ciele pojawiają się tzw. kilaki, zmiany guzkowate o charakterze otwartych ran. Kiłę można skutecznie leczyć antybiotykami, głównie penicyliną, we wszystkich stadiach poza postacią późną, gdy dojdzie do zmian w mózgu.

Łysienie w przebiegu kiły może pojawić się w 3.–4. miesiącu po zakażeniu. Początek utraty włosów jest niezauważalny, po pewnym czasie łysienie zaczyna być widoczne, ale jest niecharakterystyczne i polega na przerzedzeniu i ścieńczeniu włosów (tzw. łysienie rozlane) na szczycie głowy i nie różni się od łysienia występującego w wielu innych chorobach zakaźnych. Drugi typ łysienia kiłowego to łysienie ogniskowe, które jest charakterystyczny dla kiły nawrotowej. Występuje po około 6 miesiącach od zakażenia. W jego przebiegu dochodzi do ogniskowego przerzedzenia włosów w okolicy skroniowej i potylicznej, w konsekwencji skóra przypomina wyglądem futro wyjedzone przez mole. Ogniska pozbawione włosów mają wymiary od kilku do kilkunastu milimetrów, ale skóra w ich obrębie nie jest zmieniona chorobowo. Czasem może dojść do utraty włosów w innych miejscach na ciele (brwi, rzęsy, pachy, okolice narządów płciowych). W niektórych przypadkach łysienie może ustąpić samoistnie po 6–12 miesiącach. Leczenie przeciwkrętkowe przyspiesza odrost włosów i jest najczęściej skuteczne. Łysieniu w kile często towarzyszy bielactwo kiłowe.

Menu dolne

Nie ma jeszcze komentarzy! Śmiało, bądź pierwsza/y! :)


Musisz mieć włączone javascript, aby wyświetlać komentarze.