Łysienie bliznowaciejące w twardzinie ograniczonej i układowej

Twardzina jest rzadką, przewlekłą chorobą o nieznanej etiologii, w której dochodzi do nadmiernego gromadzenia kolagenu w skórze i tkankach. Jako że główną rolę w tym schorzeniu odgrywają przeciwciała, upatruje się wśród możliwych jej przyczyn zjawiska autoimmunologiczne. Miejsca, w których odkłada się kolagen stają się twarde, zgrubiałe, następnie dochodzi do stanu zapalnego i zaniku niektórych tkanek. Zmiany najczęściej przybierają postać twardych płytek, które przypominają sińce, a następnie wraz z postępującym procesem zapalnym ulegają przebarwieniu i zanikowi. Mówi się o dwóch postaciach choroby – ograniczonej (skóra palców, przedramion i twarzy) i układowej (skóra, układ naczyniowy, mięśniowy, kostny oraz narządy wewnętrzne). Najgroźniejsza jest twardzina układowa, ponieważ atakuje także narządy wewnętrzne, co może prowadzić do dolegliwości ze strony układu pokarmowego lub oddechowego, z trudnościami w oddychaniu włącznie.

Na skutek tworzenia się zmian twardzinowych w obrębie skóry głowy może dojść do wypadania włosów. Najczęściej ma to miejsce u kobiet. W obrębie ognisk chorobowych dochodzi do zaniku mieszków włosowych. W postaci układowej łysienie ma charakter rozlany i mniej intensywny, w pogrubionej skórze obserwuje się zanikowe mieszki włosowe bez cech bliznowacenia. Natomiast w postaci ograniczonej procesy bliznowacenia prowadzą do całkowitej utraty owłosienia w obrębie zmienionego chorobowo obszaru, a utrata włosów jest nieodwracalna. Leczenie wypadania włosów w twardzinie jest zawsze leczeniem choroby podstawowej, miejscowo podaje się inhibitory kalcyneuryny, gdy tkanki toczy proces zapalny, a nie doszło jeszcze do zaniku zalanych kolagenem struktur.

Menu dolne

Nie ma jeszcze komentarzy! Śmiało, bądź pierwsza/y! :)


Musisz mieć włączone javascript, aby wyświetlać komentarze.