Łysienie androgenowe u kobiet

szczotka do włosów

Także u kobiet może dojść do utraty włosów na tle androgenowym. Zjawisko to występuje jednak znacznie rzadziej niż u mężczyzn i najczęściej po 30. roku życia, ponadto jest uznawane za patologię. Główną rolę w tym schorzeniu odgrywają czynniki genetyczne i zaburzenia hormonalne. Pod wpływem androgenów dochodzi do zmian w obrębie mieszków włosowych – stają się one mniejsze i położone bardziej powierzchownie, co sprzyja wypadaniu włosa. Mówi się o dwóch odmianach androgenowego wypadania włosów u kobiet:

  • typu kobiecego (przed menopauzą) – ma charakter rozlany (powstaje tzw. szerszy przedziałek), a poziom androgenów jest prawidłowy lub nieznacznie powiększony;
  • typu męskiego (po menopauzie) – powstają zakola, a łysienie jest nasilone w obrębie kątów skroniowo-czołowych, we krwi stwierdza się podwyższony poziom androgenów.

Obraz histologiczny jest podobny, jak w łysieniu androgennym u mężczyzn. Całkowite wyłysienie obserwuje się rzadko, jednak choroba postępuje zwłaszcza po menopauzie. Hiperandrogenizm u kobiet może być związany z zaburzeniami wewnątrzwydzielniczymi, stosowaniem androgenów lub syntetycznych progesteronów. Czynnikami prowokującymi mogą być natomiast detergenty w szamponach, lakierach, farbach do włosów. Uważa się, że wypływ na rozwój tej choroby może mieć także stres. W leczeniu głównie zaleca się usunięcie czynników szkodliwych, mogących odpowiadać za wypadanie włosów oraz leczenie hormonalne, w ramach którego podaje się środki antykoncepcyjne o działaniu estrogenowym lub antyandrogennym. Można także stosować minoksydil.

Menu dolne

Nie ma jeszcze komentarzy! Śmiało, bądź pierwsza/y! :)


Musisz mieć włączone javascript, aby wyświetlać komentarze.